Przed nami czas trzech świąt majowych: 1, 2 i 3 maja, które są szczególnie ważne w historii Polski. Dlaczego je świętujemy i komu je zawdzięczamy?

1 maja – to Międzynarodowy Dzień Pracy. Święto zostało ustanowione w Paryżu w 1890 r. przez Kongres założycielski II Międzynarodówki (zrzeszenie partii socjalistycznych). Wybrana data była wyrazem pamięci dla strajkujących robotników z Chicago, którzy w 1886 r. protestowali przeciwko niskim płacom oraz 12-godzinemu dniowi pracy. Manifestacja została brutalnie stłumiona przez policję, w wyniku czego życie straciło wiele osób.

Pierwsze obchody tego święta odbyły się m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech Belgii i Francji. W Polsce święto głównie kojarzone jest z poprzednim ustrojem. W czasach PRL był to bardzo uroczysty dzień, a uczestnictwo w obchodach było niemal obowiązkowe. Dzień 1 maja w Polsce został ustanowiony Świętem Pracy i dniem wolnym od pracy w 1950 r.

2 maja to Dzień Flagi Państwowej oraz Dzień Polonii i Polaków za granicą. Jest to jedno z najmłodszych świąt państwowych, wprowadzone na mocy ustawy z dn. 20.11.2004 r. o godle, barwach i hymnie narodowym. Głównym założeniem tego święta jest popularyzacja wiedzy o polskiej tożsamości i symbolach narodowych.
Dziś ochronę prawną symboli państwa gwarantuje Konstytucja, a warunki jej używania określa ustawa.
Pamiętajmy, aby na czas świąt majowych wywiesić flagę Polski i tym samym podkreślić naszą narodową tożsamość.

3 maja obchodzimy polskie święto państwowe - rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 r. Dzień ten jest dniem wolnym od pracy.

Konstytucja została uchwalona przez Sejm Czteroletni. Warto wspomnieć, że Święto Konstytucji 3 Maja w Polsce obchodzone jest od 1919 roku, jednak w okresie PRL-u zostało zniesione i następnie, w 1990 roku, przywrócone.
Obchody Święta Konstytucji 3 Maja w okresie zaborów Polski oczywiście były zakazane. Osoby, które publicznie obchodziły to święto, były surowo karane przez policję.